Ik kwam aan bij het Misplaatstcafé met een grote tas van de Albert Heijn vol met platen en cd's, zelfs nog een dvd en een tweetal cassettebandjes. Muziek die ik toch nooit meer draai, je kent het wel; cd's en platen die een beetje staan te verstoffen en alleen maar ruimte innemen, ooit gekocht in een opwelling omdat ik het toen helemaal te gek vond of omdat ik dacht echt bij die subcultuur te horen. 

 

Nou, die muziek (of film, want dat mocht ook) leverde ik dus in aan het tafeltje in Willemeen. Max 15 stuks. Wat ik er voor terugkrijg is een plaatje met daarop het cijfertje 11. Mijn platen en cassettebandjes worden razendsnel op een van de tafels en bakken gelegd, en nu mag ik losgaan in de muziek-/filmcollectie van anderen.

 

De chaos was al snel begonnen, maar een tactiek was geboren. De organisatoren van Misplaatstcafé komen via een achteringang binnen om de nieuwe platen van andere mensen op de tafels en bakken te leggen. Het volgen van deze mensen was op een gegeven moment mijn favoriete bezigheid om zo de leukste items gelijk te vangen. 

 

Nadat ik wat leuke en interessante cassettebandjes en zelfs een videoband had gescoord kwam er een blonde jongen met krullen het podium op om een verhaal te vertellen over het concept van Misplaatstcafé.

 

De blonde jongen verliet het podium en voor hem in de plaats kwam een DJ waar ik mijn gevonden juweeltjes kon laten afspelen. Er stonden trouwens ook twee platenspelers en cdspelers en zelfs een cassettedeck was aanwezig. Het was maar goed dat ik zelf een goede koptelefoon mee genomen had met de juiste verloop van jack naar minijack, want daar had de organisatie niet voor gezorgd.  Een tip voor de volgende editie!  

 

Kortom: het was een leuke eerste editie van het Misplaatstcafé waar heel wat afgeruild werd en waar ik mijn oude muziek en films heb kunnen ruilen voor hele leuke nieuwe-oude-muziek. Mijn kast is niet leger geworden maar wel een stuk kleurrijker.